خطاهای موجود در مستندسازی گواهی فوت: یک مطالعه موردی

مقدمه: آمار مرگ و میر، حاصل اطلاعات ثبت شده در گواهی­ های فوت می­ باشد. این اطلاعات جهت اهداف ارزشمند از جمله توسعه برنامه ­های بهداشت عمومی و اختصاص منابع مراقبت سلامت به کار می­ رود. بنابراین صحت داده­ های گواهی فوت اهمیت زیادی دارد. لذا این پژوهش، با هدف بررسی خطاهای موجود در تکمیل گواهی فوت در بیمارستان ­های شهر سبزوار انجام گردید. روش: این پژوهش از نوع گذشته­ نگر و  توصیفی بود و کلیه پرونده ­های بیماران فوت شده در بیمارستان­های شهر سبزوار در شش ماهه دوم سال 1389 (309 پرونده) بررسی شد. در این پژوهش، جمع آوری داده­ ها بر اساس چک لیستی محقق ساخته صورت گرفت .تحلیل داده ­ها با استفاده از نرم افزار spss نسخه 16 صورت پذیرفت. نتایج: نتایج نشان داد که در مجموع تنها 11/6 درصد گواهی­ های فوت مورد بررسی، بدون خطا بودند. در ثبت نام و نام خانوادگی متوفی هیچ خطایی مشاهده نشد. بیشترین نقص اطلاعاتی در ثبت شماره ملی (78/5 درصد) و ثبت شماره شناسنامه (26/2 درصد) دیده شد. 60 درصد گواهی­ ها توسط پزشک معالج متوفی صادر نشده بود و 38 درصد از صادرکنندگان گواهی­ ها پزشکان عمومی بودند. ثبت مکانیسم فوت به جای علت زمینه ­ای فوت در 20/5 درصد گواهی­ ها مشاهده شد. رابطه علیّتی بین علل ثبت شده در 27 درصد از گواهی­ ها، وجود نداشت و در ثبت علل فوت در  68 درصد گواهی­ ها از اختصارات استفاده شده بود. نتیجه ­گیری: در این بررسی توالی نامناسب علل فوت و به کارگیری اختصارات در ثبت علت فوت بیشتر مشهود است که ناشی از عدم درک اهمیت گواهی فوت و ناآشنایی پزشکان با قوانین و دستوالعمل های تعیین علل مرگ است و می­ تواند دلیل بروز خطاهای گواهی فوت باشد. برگزاری دوره­ های آموزش سالانه در مورد گواهی فوت و بحث درباره گواهی فوت هر بیمار، در ویزیت­ های پزشکان می ­تواند منجر به افزایش صحت این اطلاعات گردد.